Dla potwierdzenia swoich słów przytaczam fragmenty opinii RODK dotyczących relacji nas, dziadków z wnuczką. Zaznaczan tylko, że to jest po prawie 8 miesiącach niewidzenia się z dzieckiem, co w tym wieku jest ogromnym przedziałem czasu.
" Dziadkowie aktywnie zajmują się małoletnia. Szczególnie dziadek ojczysty dąży do bliskiego kontaktu z wnuczką. Sandra nie sprzeciwia się temu, a nawet sama dotyka twarzy dziadka, uśmiecha się. nawiązuje bardzo pozytywny kontakt zabawowy z dziadkami.Momentami jest bardzo rozbawiona, śmieje się głośno. Małoletnia reaguje na różne propozycje zabaw wymyślane przez dziadka ojczystego. Zachowuje się swobodnie w obecności dziadków ojczystych. Nie ujawnia niepokoju, lęku".
"Całość danych pokazuje, iż małoletnia jest pozytywnie nastawiona do dziadków ojczystych, przyjmuje od nich uczucie bliskości. W ich obecności zachowuje się swobodnie i spokojnie. Oboje dziadkowie, a zwłaszcza W.W. są aktywni w kontakcie z wnuczką, potrafią zorganizować jej zabawę, są otwarci na sygnały płynące ze strony dziecka."
"Dziadkowie ojczyści posiadają wystarczające kompetencje do kontaktów z małoletnią. Włączali się w proces leczenia wnuczki, są zorientowani w jej stanie zdrowia. Dają gwarancje zapewniające małoletniej poczucie bezpieczeństwa".
"Niepokój budzi silnie negatywistyczna postawa matki małoletniej wobec dziadków ojczystych dziecka nie dostrzeganie przez nią ich roli w rozwoju Sandry. Matka ma też trudności w rozróżnianiu swych emocji, ,przeżyć związanych z (dziadkami dziecka), od emocji i potrzeb dziecka."
"Przyczyny, którymi zasłania się matka małoletniej ograniczając kontakty dziadków ojczystych z małoletnią, nie mają wymiaru realnego".

No i czy przy takiej opinii (syn ma bardzo podobną) nie jest ze szkodą dla dziecka tak drastyczne ograniczenie z nią kontaktów?